آسمان را به یاد داری؟
همان که هر گاه دلت می‌گیرد حال ابرهایش را می‌فهمی ...
همان بیکرانی که هر گاه دلت برای پروردگارت تنگ می‌شود نگاهش می‌کنی ...
همان سیاه تاریکی که هرگاه مهتابش را می‌بینی رویاهایت جان می‌گیرند!
همان آسمانی که ابرهایش برای تپیدن قلب تو قطره قطره آب می‌شوند ...
همان جایی که بی‌نهایت دید چشم‌هایت را در افق‌هایش می‌بینی ...
همان راه پیچ در پیچ و پر ستاره‌ای که هرگاه دستانت را به سوی الهه‌اش دراز می‌کنی
آسمان با تمام ستاره‌هایش تسلیم دستان توست ...
و این خداوندگار است که وسعتش در زمین و آسمان‌ها جا نمی‌گیرد اما قلب تو،
تا همیشه، خداوند را در خود جای داده ، تا خدا در قلب توست آرزوهایت نخواهند مرد
تا او نگاهت می‌کند تو نخواهی افتاد
و اگر روزگاری تو را در شکست انداخت...
بدان این نیز آغازی است پر شورتر و تولدیست از جنس جاودانگی…
ادامه...
خدایا از خودم بدتر پیدا نکردم...!
اونایی که فکر میکنن از همه بهترن!
همه رو گناه کارمی دونن، جز خود!
همیشه خودشون رو پاکتر از دیگران می دونن!
حضرت موسی...
با این نبوتش!
با این کلیم الله بودنش!
با این اولوالعزمیش...
وقتی خدا به او فرمود : بدترین خلقم را بیاور !...
حتی سگ مریض چرک آلود را نیاورد!
طناب را دور گردن خودش انداخت...
خدایا از خودم بدتر پیدا نکردم...!
نمیدونم چرا به واسطه خواندن چند رکعت نماز این چنین مغرور میشم؟؟؟
چرا گناهان خود را سبک فرض میکنم و گناهان دیگران را سنگین؟
تکبر... تکبر ... تکبر... چرا به واسطه این تکبر و خود بزرگ بینی به خود جرات غیبت و عیب جویی از دیگران را میدهم؟ مگر همین تکبر نبود دلیل کافر شدن شیطان؟(بقره 34)
ای کاش هر روز حکمت 150 نهج البلاغه را بخوانم و بدان عامل باشم ...
- پیامبر صلى الله علیه وآله فرمودند:
"گناه براى غیر گناهکار نیز شوم است، اگر گنهکار را سرزنش کند به آن مبتلا مىشود، اگر از او غیبت کند گنهکار شود و اگر به گناه او راضى باشد، شریک وى است."
پ.ن:تمامی این مطالب فقط تلنگری بود برای خودم ...یاحق...
ای پسرم، مبادا اسلحه مرا بر زمین بگذاری، همچنان دلاورانه مانند ابوالفضل‌العباس(ع) در ستیز باش، و حتی اگر مال و جانت را در راه اسلام خواستند فدا کن، و نماز و روزه‌ات را در یک لحظه از یاد مبر.
فرازی از وصیت‌نامهشهید سیدعبدالله سجادیان
سلام
فرمود:
من در برابر این حکمت امام سکوت میکنم...
حکمت 150 ضدّ ارزشها و هشدارها (اخلاقى، اجتماعى، سیاسى) و درود خدا بر او، امام علی (ع)
(مردى از امام در خواست اندرز کرد.) از کسانى مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخیر می اندازد، در دنیا چونان زاهدان، سخن می گوید، اما در رفتار همانند دنیا پرستان است، اگر نعمتها به او برسد سیر نمی شود، و در محرومیّت قناعت ندارد، از آنچه به او رسید شکر گزار نیست، و از آنچه مانده زیاده طلب است. دیگران را پرهیز می دهد اما خود پروا ندارد به فرمانبردارى امر می کند اما خود فرمان نمی برد، نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکى از گناهکاران است، و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی دارد، اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشارى دارد، اگر بیمار شود پشیمان می شود، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانی هاست در سلامت مغرور و در گرفتارى نا امید است اگر مصیبتى به او رسد به زارى خدا را می خواند. اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روى بر می گرداند، نفس به نیروى گمان ناروا، بر او چیرگى دارد، و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمی گردد. براى دیگران که گناهى کمتر از او دارند نگران، و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است. اگر بى نیاز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهیدست گردد، مأیوس و سست شود. چون کار کند در آن کوتاهى ورزد، و چون چیزى خواهد زیاده روى نماید، چون در برابر شهوت قرار گیرد گناه را بر گزیده، توبه را به تأخیر انداز، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزیند، عبرت آموزى را طرح می کند امّا خود عبرت نمی گیرد در پند دادن مبالغه می کند امّا خود پند پذیر نمی باشد. سخن بسیار می گوید، امّا کردار خوب او اندک است براى دنیاى زودگذر تلاش و رقابت دارد امّا براى آخرت جاویدان آسان می گذرد سود را زیان، و زیان را سود می پندار از مرگ هراسناک است امّا فرصت را از دست می دهد گناه دیگرى را بزرگ می شمارد، امّا گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارد، طاعت دیگران را کوچک و طاعت خود را بزرگ می داند مردم را سرزنش می کند، امّا خود را نکوهش نکرده با خود ریاکارانه بر خورد مىکند خوشگذرانى با سرمایهداران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زیان دیگران حکم مىکند امّا هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد، دیگران را هدایت امّا خود را گمراه می کند، دیگران از او اطاعت می کنند، و او مخالفت می ورزد، حق خود را به تمام می گیرد امّا حق دیگران را به کمال نمی دهد، از غیر خدا می ترسد، امّا از پروردگار خود نمی ترسد می گویم: (اگر در نهج البلاغه جز این حکمت وجود نداشت، همین یک حکمت براى اندرز دادن کافى بود این سخن، حکمتى رسا، و عامل بینایى انسان آگاه، و عبرت آموز صاحب اندیشه است )
سلام...
ممنون که سرزدید...
سلام میلاد امام هادی مبارک
با زیباترین جرم دنیا بروزم
امام هادى سلام الله علیه:
هر کس نهایت دوستى و رأى[نیکش] را به تو عرضه کرد ، تو نیز نهایت فرمانبرىات را به او ابراز کن .
تحف العقول: ص ۴۸۳ / میزان الحکمه: ج13 ، ص316