وقتی آقا مهدی، شهردار ارومیه بود، یک شب باران شدید بارید. به طوری که سیل جاری شد. ایشان همان شب ترتیب اعزام گروه امداد را به منطقه سیل زده داد و خودش هم با آخرین گروه عازم منطقه شد. پا به پای دیگران در میان گل و لای کوچه که تا زیر زانو می رسید، به کمک مردم سیل زده شتافت. در این بین، آقا مهدی متوجه پیرزنی شد که با شیون و فریاد، از مردم کمک می خواست. تمام اسباب و اثاثیه پیرزن در داخل زیر زمین خانه آب گرفته بود. آقا مهدی، بی درنگ به داخل زیر زمین و مشغول کمک به او شد. کم کم کارها رو به راه شد. پیرزن به آقا مهدی که مرتب در حال فعالیت بود نزدیک شد و گفت: خدا عوضت بدهد مادر! خیر ببینی.
نمی دانم این شهردار فلان فلان شده! کجاست تا شما را ببیند و یک کم از غیرت و شرف شما یاد بگیرید؟»
آقا مهدی خنده ای کرد و گفت : راست می گویی مادر! ای کاش یاد می گرفت.
"همانا من برانگیخته شده ام تا مکارم اخلاق را به کمال برسانم."
در اهمیت پرداختن به اخلاق ، همین بس که اشرف تمامی خلایق و خاتم انبیا فلسفه ی رسالت کامل ترین و برترین پیامبر و دین الهی را پرداختن به اخلاق معرفی میکند.در جای دیگری می فرمایند: "ایمان آن مومن کامل تر است که اخلاقش نیکوتر باشد." (میزان الحکمه/1941)
و نیز امام صادق (ع) می فرماید: " حسن خلق این است که نرمخو باشی ، گفتارت پاکیزه تر و مودبانه باشد و با برادرت با خوشرویی برخورد کنی."(میزان الحکمه/1944)
اخلاق و رفتار پرتویی از تربیت باطن و روح است.ثمره ای است که حکایت از دانه دل دارد. در دل چه دانه ای کاشته شده؟ "فجورها" یا "تقوا" ؟ دل سرشار از فجور هیچ گاه نمی تواند خلق و خوی فرد را شکور ، صبور ، مهرورز و متواضع نماید. همچنان که از دل با تقوا نیز خلق و خوی کفور ، عجول ، متکبر و تند مزاجی برنمی خیزد.
به راستی چرا مردان جهاد با آن که لباس حدید به تن داشتند ، در خلق و خوی ، چون برف نرم و ملایم بودند؟ آنان چگونه پرورش یافتند که تجلی گر"اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" شدند؟؟؟